Kategori arşivi: Haberler

CEMİLAĞIL -CAMİLİ AĞIL

5 Ocak 2025 temel

CEMİLAĞIL (Camili Ağıl)
Hamzalı dediğimiz bölge kasabamızın kuzeydoğusunda, Çepni ile Keklicek arasında yer almaktadır. Kasabamızın en büyük bölgelerinden biridir.

Casminin bulunduğu konum
Yıkılmış konutlardan geriye kalan taş yığınları.

Hamzalı ve Gofatmalı (Go Fatmalı) adı ile anılan mevkilerde zamanın yerleşik Türkmen Boylarının harabelerini görmek mümkündür. Evlerin yerlerini belirleyen taş yığınları, yatık veya toprağa gömülü mezar taşları günümüze kadar gelmiş kalıntılardır.
Mezarlık

Günümüzde de bu mevkilerin adları oraya yerleşmiş, o bölgeyi kendine yurt – konak yeri olarak seçmiş olan boyların adları ile anılmaktadır. (Araştırmamızın ‘’Çepni Mevkileri’’ bölümüne bakılırsa mevki adlarının görürsünüz. Bölge adları daha geniş alanı kapsadığından, biz oraya daha belirgin olması için mevki adlarını yazdık.)
Hamzalı ve Gofatmalı (Hamza ve Fatma) kardeştirler. Hamza Kızılırmak’ın batısını Fatma ise doğusunu yurt tutar. İki kardeşinde geçim kaynağı diğer obalar gibi hayvancılıktır.
Fatma’nın yerleştiği yer bölge olarak’’Gofatmalı’’ geçse de yerleşmiş olduğu mevki tam olarak bilinmemekle beraber, Hamza’nın yerleştiği mevki; resimlerde görülen kalıntıların bulunduğu ‘’Hamzalı’’ olarak adlandırılan bölgedir. Bugün hala ören -harabe olarak varlığını koruyan caminin varlığı bu obanın yerleşim merkezinin orası olduğunun kanıtıdır. Camilerin, ibadet mekanlarının genelde yerleşim yerlerinin merkezine yapılması bu ihtimali destekleyen kanıttır.

Ne zaman yapıldığına dair herhangi bir yazı veya işaret yok. Burada da konar-göçer kültürünün temeli olan şifahi anlatımlarına (rivayetlere) dayanarak en güçlü olasılığı dile getiriyoruz.

Mihrap ve duvarları hala güzel bir taş işçiliği örneği olarak günümüze kadar gelmiştir. Yaklaşık elli metrekare büyüklündedir. Tavan – çatı ardıç direkler üzerine yine ardıç taşıyıcılarla inşa edilmiştir. Üst kotu çevre yüzey kotu ile hemen hemen de aynıdır.

Günümüze kadar gelmiş; zamana ve doğanın bundan da öte insanoğlunun acımasızlığına, dört ardıç direğe dayanarak direnmiş olan bu camide kimlerin alın teri var, kimlerin el emeği var, duvarlarında kimlerin omuz, toprağında diz-ayak izleri var…
Toplumsal savrulmanın temel sebeplerinden biri, hatta en önemlisi; toplumun kendine has, çevresinden ayrıcalıklı kılan tarihi hafızasının silinmesidir. Kasabanın coğrafi sınırları içerisinde (bölgesinde) bulunan bu ve benzeri kalıntılar Çepni’nin gerçek kimliğini ve zaman içerisinde bugünkü yerleşim yerine gelişinin evrelerini gösterir. Bugün, artı ve eksiklikleri ile bizi farklı kılan her özellik ve değer, bugün basit bir cami görüntüsü veren bu kalıntıların dünyasında gizlidir. Yani, ‘’toplumsal hafıza’’ dediğimiz o değerler manzumesi bunun gibi kalıntıların veya kilise gibi hala ayakta olan eserlerin gizemlerinde saklıdır.
Bu dünyanın içine girip bizi biz yapan değerlerimizi ortaya çıkarmak ve gelecek kuşaklara vicdani bir sorumluluk içerisinde aktarmak zorundayız.

Emsalettin temel

Haberler

Die Sanierung der Surp-Sarkis-Kirche in Çepni – Gemerek

11 Nisan 2021 temel

Projektbeschreibung

Zusammenfassung der durch die Erciyes-Universität Kayseri erstellten Projektanalyse den Entwurf eines

Museums für Ethnografie und die

Sanierung der Surp-Sarkis-Kirche in

Çepni – Gemerek

Einführung

Die Surp-Sarki-Kirche liegt in Çepni, einem Landkreis der zentralanatolischen Provinz Sivas. Es ist eine armenische Kirche, erbaut wurde sie um 1525 n.Chr.. Der Erbauung der Kirche ging die Gründung des damaligen Dorfes Çepni ca. 250 Jahre zuvor durch armenische Familienklans voraus. Die Kirche ist ein wichtiges historisches wie architektonisches Zeugnis der armenischen Besiedlung Zentral- und Ostanatoliens. Sie ist auch eines der letzten Zeugnisse ihrer Art durch die umfangreichen Zerstörungen im Zuge der Verfolgung und Vertreibung weiter Teile der christlichen Bevölkerungen in ab Mitte des 19. Jahrhunderts bis in den Ertsten Weltkrieg hinein.

Sie zeugt zugleich von der Existenz christlicher Kulturen in der Geschichte Anatoliens.

1. Die Entstehung des Dorfes Çepni

Die Besiedlung Çepnis begann um 1375 n.Chr. mit dem Niedergang des Armenischen Königreichs von Kilikien (1199 – 1375) durch die Mamluken. Die armenischen Siedler, welche unter den damaligen Umständen wohl eher als Flüchtlinge zu bezeichnen waren, suchten den Verfolgungen in den Wirren der mamlukischen Eroberungszüge zu entgehen. Der Klan der Deli Kalpaken (“verrückte Kalpaken”) machte sich unter der Führung ihres Oberhaupts Bados auf, um in der Ferne einen Ort für ein neues Leben zu suchen. Ihnen folgten die Klane der Avedikian, der Sarian und der Melkonian. In einer Karawane überquerten sie das Taurusgebirge in Richtung Norden bis sie zu einem grünen, von Bergen umgebenen Tal kamen, durch das ein Bach floss.

Nachdem Bados dieses Tal zur neuen Heimat der Klane erklärte, kehrten ihre Oberhäupter zurück, um ihre Familien in ihr neues Dorf nachzuholen. Sie bauten ihre ersten Häuser. Ihr Priester Vartan baute aus einem Tisch einen Khoran (orthodoxer Altar). In ihm hat die heutige Kirche ihren Ursprung. Nach und nach vermehrte sich durch Eheschließungen zwischen den Familienklanen die Dorfbevölkerung. Das von ihnen gegründete Dorf nannten sie Çongaria, das heutige Çepni. Die armenischen Siedler erbauten im Jahr 1525 n. Chr. ihre erste steinerne Kirche. Nach dem Untergang des byzantinischen Reches, und der bereits langjährigen Herrschaft des Osmanischen Reiches benannten die Türken die Stadt Sebastia in Sivas, die heutige Provinzhauptstadt, um. Den Fluss Alys (altgrych.), um dessen Ufer herum das Dorf Çongaria gegründet wurde, nannten sie fortan Kızılırmak (der rote Fluss, wegen der Farbe der Erde dieser Gegend, die auch den Fluss rot färbte. Um das Ende des 18. und den Beginn des 19. Jahrhunderts herum kamen die ersten Türken in das Dorf und lebten nunmehr friedlich mit der armenischen Urbevölkerung zusammen. Sie nannten das Dorf Çepni. Den Einträgen der Meldebehörden aus dem Jahr 1900 ist zu entnehmen, dass zu dieser Zeit 800 Familien in dem Dorf lebten; zu etwa gleichen Teilen waren es armenische und türkische Familien.

**Abbildung 1: Gemeinde Çepnı und Lage der Kirche**

**Abbildung 2: Gemeinde Çepnı und Lage der Kirche**

**Abbildung 3: Surp Sarkıs Kirche Skizze (Draufsicht)**

2. Der gegenwärtige Zustand der Kirche

Um einen Eindruck vom Gesamtzustand der Kirche zu erhalten, werden nunmehr einige Beispiele zum gegenwärtigen Zustand der Kirche beschrieben, um später dann den Restaurationsbedarf im ganzen zu skizzieren.

Der Grundriss des Gebäudes ist ein Rechteck, das in 3 x 3 Rechtecke unterteilt ist. Auf der Ostseite schließt es mit drei gewölbten Apsiden ab. Jeweils auf der Nord- und auf der Südseite der Apsiden befindet sich ein weiterer rechteckiger Raum, der das Kirchengebäude auf der Ostseite verbreitert.

Die Säulen und Träger, welche im wesentlichen die tragende Struktur des Gebäudes bilden, befinden sich an den Verbindungspunkten dieser Rechtecke.

Die Angaben der Abbildungen, auf die Bezug genommen wird, verweisen auf die Dokumentation des Sanierungsprojektes, welche durch den Gegenseitige- Hilfe-Verein Çepni e.V. in Wuppertal erstellt wurde.

^{(Gegenseitiger Hilfe-Verein Çepni e.V. (Hrsg.), Die armenische Surp-Sarkis-Kirche in Çepni – Projekt für ein Museum für Ethnographie in Çepni, Wuppertal 2015)}

Die Steingewölbe im Kircheninneren waren mutmaßlich außen von einem mit Steinplatten abgedeckten Giebeldach bedeckt (Abb. 10-18). Es ist erkennbar, dass die tragenden Mauern ursprünglich zwei bis drei Mauersteinreihen höher waren als im gegenwärtigen Zustand. Dem entsprechend fehlen das Dach, die Dachrinnen und Dachvorsprünge gänzlich (Abb. 19). Das fehlende Bauelement an der Westseite, wo sich die dreieckige Stirnseite und das Giebeldach treffen, lässt darauf schließen, dass sich hier zuvor eine Glocke oder ein Kreuz befunden hat.

Die einflügelige Eisentür am Haupteingang ist mutmaßlich nicht die originäre Tür.

Der Boden im Gebäudeinneren war höchstwahrscheinlich ursprünglich mit Tuffsteinplatten bedeckt. Im heutigen Zustand besteht der Boden nur aus Erdreich und Mauerschutt.

In der Nord- und der Südmauer befinden sich insgesamt zehn Fensteröffnungen sowie weitere zwei zugemauerte Fenster (Abb. 6, 7 – 23, 24).

Auf der linken Seite der Hauptapsis befindet sich eine Nische, rechts jedoch nicht. Da orthodoxe Kirchen stets symmetrisch strukturiert sind, weist dies auf ein fehlendes Element hin. Die Kuppeln der Apsiden sind von außen nicht abgedeckt (Abb. 32). Mutmaßlich waren auch sie ursprünglichemit Steinplatten bedeckt.

Die sakralsten Bereiche der Kirche, die Altare und Apsiden sind für Kirchenbesucher vollständig einsehbar. Jedoch müssen diese in orthodoxen Kirchen vor den Augen Anderer, die hier nicht unmittelbar ihren religiösen Verrichtungen nachgehen, uneinsehbar sein.

**Abbildung 5a: İstanbul Rumelihisarı Surp Santukhd Armenische Apostel Kirche**

**Abbildung 6: Säulen und Fenster Innen**

**Abbildung 7: Innen Ansicht Nord Seite**

**Abbildung 8: Säulen, Bögen und Gewölbe 1**

**Abbildung 9: Säulen, Bögen und Gewölbe 2**

**Abbildung 10: Säulen ,Bögen und Gewölbe 3**

**Abbildung 16: Aussenansicht Westseite**

**Abbildung 17: Aussenansicht Ostseite**

**Abbildung 18: Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Armenische Apostel Kirch**

**Abbildung 20: Aussenansicht Ostseite**

**Abbildung 21: Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Armenische Apostel Kirche**

**Abbildung 22: Innenansicht Fussboden**

**Abbildung 23: Eingangsbereich Süd -und Westseite**

**Abbildung 24: Kayseri Surp Asdvadzadzin Kirche**

**Abbildung 24a: Original Boden in Kayseri Surp Asdvadzadzin Kirche**

**Abbildung 27: Ansicht Norseite mit Fenster**

**Abbildung 28: Eine Nische in Nordseite**

**Abbildung 29: Ansicht Eingangsbereich Westseite**

**Abbildung 32: Apsis und Kapellen Eingang Nordseite**

Abbildung 33: Apsis und Kapellen Eingang Südseite

**Abbildung 34: Aussenansicht Apsis Norseite**

**Abbildung 35: Eingang Kapelle Nordseite**

**Abbildung 37: İstanbul Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Kirche Taufenbereich**

**Abbildung 38: Anschluss Taufenbecken**

**Abbildung 39: Aussenansicht Nordseite**

**Abbildung 40: Aussenansicht Süd-und Ostseite**

**Abbildung 41: Beschädigung im Gewölbenbereich**

**Abbildung 42: Ansicht Apsis Bereich 1**

**Abbildung 43: Ansicht Apsis Bereich 2**

**Abbildung 48: Steinmetzarbeiten Innenbereich**

**Abbildung 49: Erzincan Tercan Üçpınar Dorf Abrank Klosterkirche**

**Abbildung 50: Erzincan Kemaliye Esertepe (Şirzi/Şırzu) Köyü Ermeni Horom Kirche Apsis Bereich**

**Abbildung 51: Eingangstür mit Nische**

**Abbildung 52: İstanbul Boğaziçi Kuzguncuk Surp Krikor Lusavoriç Armenische Apostel Kirche**

**Abbildung 53: Markierungen im Eingangsbereich**

3. Restaurations- und Restitutionsarbeiten, Umgebung der Kirche

Beseitigung von Erdaufhäufungen und Bäumen, deren Wurzelwerk die Kirchenmauern gefährden.
Nachbargebäude und Drainage: Die Nähe von zwei Nachbargebäuden und das Fehlen von Abflussrinnen verursacht die Korrosion des Mauerwerks durch Regenwasser und Feuchtigkeit. So reicht etwa die Dachabflussrinne des Nachbargebäudes auf der Nordseite sowie in die Nähe der Kirchenmauer. Das Regenwasser fließt infolgedessen auf das Mauerwerk. Durch eine Drainage soll dem abgeholfen werden. Ferner wird mittelfristig der Abriss der Nachbargebäude avisiert, so dass mehr Luft und Wärme an das Mauerwerk gelangt und Feuchtebrücken vermieden werden können.

Mauer- und Gewölbeabdeckungen durch Steinplatten im Innenbereich.

Mauern und Wände

Entfernung und Erneuerung von gesprungenem und korrodiertem Mauergestein, das eine Gefahr für die Gebäudestatik bilden könnte.
Neuverputzung im Innenbereich, nach Möglichkeit Restitution des ursprünglichen Putzgewebes.
Austausch und Restitution instabiler und beschädigter Mauersteine.
Entfernung von Moos- und Pflanzenbewuchs
Entsalzung des Mauergesteins

**Abbildung 2: Austausch und Restitution**

**Abbildung 3: Entfernung und Erneuerung**

Säulen

– Die Säulen auf der Westseite weisen bereits bewegungs- und erschütterungsbedingte statische Instabilitäten auf, die die Gesamtstruktur der Kirche gefährden. Bei den anderen Säulen haben noch keine Bewegungsprozesse eingesetzt. Jedoch ist auch bei diesen präventiv eine Stabilisierung durch Epoxierung des Gesteins auf mittlerer Säulenhöhe zu gewährleisten.

**Abbildung 5: Präventive Stabilisierung**

Gewölbebögen

– Die Gewölbebögen sind zwar bislang statisch stabil, jedoch wurden sämtliche Spanneisen, durch die sie miteinander verbunden waren, entfernt. Dies würde in Zukunft zu Ungleichgewichten zwischen den Bögen führen. Spanneisen müssten daher neu gegossen und eingearbeitet werden.

Gewölbe

Neuaufbau der Gewölbe (Abb. 6)
Reinigung der Gesteinsfugen, Erneuerung der Fugenfüllungen (Abb. 7)
Entsalzung der Gewölbe (Abb. 8) Erneuerung der Übergänge zwischen den Gewölben und dem Mauerwerk.

**Abbildung 7: Reinigung der Gesteinsfugen, Erneuerung der Fugenfüllungen**

Dach

Bestimmung und Restitution der ursprünglichen Dachform
Erhöhung des Dachniveaus um 1 Meter
Reinigung und Restauration erhaltener Dachteile
Entwurf und Herstellung der Dachabdeckungen
Anlegung und Restitution der Wasserabflussrinnen

**Bedachungssteine ın Kayseri Darsiyak Yanartaş Kirche**

Schmiedearbeiten

Vollständige Restitution der Kirchenfenster

4. Vorschlag zur künftigen Nutzung der Surp-Sarkis-Kirche

Im wesentlichen könnte die Kirche als “Digitales Museum” bzw. “Ethnographisches Museum” genutzt werden, ausgestattet mit den modernen Möglichkeiten der digitalen Kommunikation, Präsentation und Interaktion. Hier könnten sowohl Dauerausstellungen als auch Wanderausstellungen stattfinden. Ein Augenmerk der Dauerausstellungen sollte sich auf die Geschichte der armenischen Bevölkerung und ihrer Kultur beziehen, welche zugleich die Geschichte der dort ansässigen türkischstämmigen Bevölkerung darstellt. Mithin böte sich die Möglichkeit, die reichhaltige Kulturgeschichte Çepnis und Zentralanatoliens ihren heutigen Bewohnern nahe zu bringen.

Aber auch andere Nutzungsmöglichkeiten sollten optional möglich sein. Überdies ist bekannt, dass bereits in der Vergangenheit seitens der Dorfbevölkerung die Kirchenräume für Versammlungen und Feste genutzt wurden. Da die Kirche im kollektiven Gedächtnis der einheimischen Bevölkerung einen wichtigen Platz einnimmt, sollten für diesen Zweck auch künftig Möglichkeiten geschaffen werden. So könnte die Apsis als Bühne genutzt werden. Ferner sollten für Besuchergruppen aus Schulen und Universitäten auch die Möglichkeit haben, Konferenzen und Seminare durchzuführen. Daher sollten die Bauelemente der Ausstellungen nicht fest angebracht, sondern mobil einsetzbar und veränderbar sein.

Jedoch sollte die Kirche nichtmuslimischen Besuchern die Möglichkeit bieten, Gebete zu verrichten, Kerzen anzuzünden usw.. Der Raum nördlich der Apsis bietet sich für diese Zwecke als Gebetsraum an.

(Deutsche Übersetzung: Önder Erdem)

Haberler

İçimizdeki DON KİŞOT’lar ve beni “öpemeden”* tükenenler. ZAPTA GEÇTİNİZ !

18 Haziran 2020 temel

*Beni öpmek isteyen kim ? Erkek değil, bayan ve benden küçük… Tanıyorsunuz; okuyun göreyeceksiniz !

Değerli Dostlar

Kasabamızın geçmişten günümüze kadar koruduğu kültürel ve toplumsal değerlerden en önemlisi olan Surp Sarkis Kilisesi restorasyonu projesi çalışmalarıyla ilgili sanal alemde (Facebook- “Bize Her Yer Çepni” Sayfası) yapılan paylaşımları, tartışmaları tarihe bir not düşme babından yayınlıyorum.
Okuyacaklarınız özel yazışmalar değil, bilakis toplumla paylaşılan, gizli olmayan şahısların kendi yazılarıdır.
Okurken aklınıza birçok soru gelecektir. Belki şaşıracaksınız. Belki de kızacak veya onaylayacaksınız.
Ayrıca, tartışmaların merkezinde olan şahsımın ve diğer değerli aydın arkadaşlarımızın iftira ve hakaretlere cevap vermediğimizi de göreceksiniz.
Bunun sebebi, tartışmaların; bir KÜLTÜR beldesi olan kasabamızın tarihsel, kültürel ve sosyal dokusuyla örtüşmeyen, gerçeklikten, bilimsellikten ve tartışma kültüründen – adabından tamamen uzak; insanları rencide edecek seviyede, seviyesiz olmasıdır.
2014’de başlayan bu yazışma ve tartışmaları yayınlamaktan amacım, aramızda dolaşan Don Kişotları toplum önünde teşhir etmek ve gerçek yurtseverleri – Çepni severleri tekrardan anarak, anımsamaktır.
Öyle bir zaman gelir ki bütün günahların – sevapların gölgen gibi önüne düşer; ondan kurtulamazsın !

Emsalettin Temel

Haberler

Restauratıon of the Armenıan Çepnı Surp Sarkıs Church ın Anatolıa

4 Temmuz 2019 temel Yorum yapın

Dear read

Do you know Çepni?
Did you ever hear of it?
If your answer is ” no ”, please go on reading our letter …
Çepni is not a country…
Çepni is not an international center …
Çepni is not a capital city …
Çepni is a small town in the Anatolian region of Turkey; in the country of Mustafa Kemal Atatürk who’s vision always has been:
“Peace at home, peace in the world.”
Cepni…
A little town in the middle of Anatolia… A small town which was founded by Armenians in the 8th century. In the 11th century, the Turks settled down.
For nine centuries the Armenians and the Turks lived together. They became a big family, they married, they cried and they laughed together in harmony…
In 1915 the first world war hit the little town and left a scarifying picture of blood, bitterness, orphaned children, women, Families who left their homes, despised cities and countries, millions of deaths and losses behind.
Unfortunately, this little anatolian town has been horribly affected by the first world war.
At that point, this nine-century old family was disbanded …
Our Armenian brothers left their home for good… in fear of war and in fear of death…
Some of them went to France, some to the USA, some of them moved to Canada, and some even to Argentina …
With it they left a trust, in what is left behind …
THE SURP SARKIS CHURCH
Maybe we will return to Çepni again and if we do not return, our descendants probably may come back to explore their origin… to mention the good times and moments of their ancestors… and maybe they’ll pray for us… For this it’s our mission to maintain their origin and future history…
The Surp Sarkis Church is not only a place of worship for us. It means much more to us.
It is a historical symbol of brotherhood and a real example of a peaceful life together with our Armenian brothers…
Therefore, we think that Cepni is a nine-century old idol …
For this we want to transfer this trust to future generations as we have received …
The Surp Sarkis Church and its story should not stay a territorial knowledge and monument in Çepni and Anatolia; İt should enrich the history of the world and stand as a symbol of peace and brotherhood of the cultures.
For this purpose, we want to restaurate the Church of Surp Sarkis.
OUR CONCEPT IS:
”ÇEPNI ARMENIAN SURP SARKIS CHURCH AND ETHNOGRAPHY MUSEUM”

Here people will be able to see, how peaceful and fraternal the Armenian and Cepnian people have lived together for centuries. Either, they will see their common culture, common works.
And here people will also be able to pray and to remember the people they have lost.

Dear readers…
We completed all the bureaucratic tasks, plans and projects necessary for our concept and got permission for the restoration.
We need your financial support to continue our restauration project.
Wouldn’t you like to accept this invitation and be a part of this great work?
Wouldn’t it be great to know that your name is alive in a small town of the world?
Please accept this invitation for peace in humanity. We think that there is no limit to our brotherhood. Let us show hand-in-hand that the whole world belongs to all of us, no matter which religion, origin or culture we belong.
Wouldn’t it be great to accept this invitation for your grandchildren, to tell them a story of a monument which stands for peace and brotherhood in Anatolia?
Don’t you want to be a ” fellow countryman ” of an Anatolian township beyond borders?

I’m sure you would like to.
For this, we invite you to create an example of humanity in the country of Mustafa Kemal Atatürk whose vision had always been “Peace at Home, Peace in the World”.

Please rate our application and send it your friends to evaluate …
With our deepest respect and love.

Emsalettin Temel

Note: All studies related to this concept have been prepared together with the Kayseri Erciyes University. All formal proceedings have been completed, official approval has been obtained and the stage of restoration has been reached. It is an outline of the project concept which you can oversee in the following link: (Link)

In case of questions and more detailed information please contact Emsalettin Temel.

E.Temel – Marienstr. 33 – 42105 Wuppertal, Germany – E-Mail: etemel@web.de

PROJECT DESCRIPTION

The following paper is a summary of the project analysis carried out by the Erciyes University Kayseri It outlines the goal to create a Museum of Ethnography and how to restaurate the Surp-Sarkis-Church in Çepni – Gemerek Turkey

Introduction

The Surp-Sarkis-Church is located in Çepni, a district of the Central Anatolian province of Sivas. It is an Armenian church, built around 1525 AD. The building of the church preceded the founding of the village of Çepni about 250 years ago by Armenian family clans. The church is an important historical and architectural testimony to the Armenian settlement of Central and Eastern
Anatolia. It is also one of the last testimonies of its kind due to the extensive destruction in the course of the persecution and expulsion of large parts of the Christian population from the middle of the 19th century to the end of the world war.

It also bears witness to the existence of Christian cultures in the history of Anatolia.

1.The origin of the village Çepni

The Çepnis settlement began around 1375 AD. with the decline of the Armenian Kingdom of Cilicia (1199 – 1375) by the Mamluks.

The Armenian settlers, who under the circumstances at that time were more likely to be called refugees, tried to escape the persecution in the turmoil of the Mamluk conquests. The clan of the Deli Kalpaks (“crazy Kalpaken”), under the leadership of their head Bados, set out to find a place for a new life in the distance. They followed the clans of Avedikian, Sarian and Melkonian. In a caravan they crossed the Taurus Mountains towards the north until they came to a green valley, surrounded by mountains, through which a brook flowed. After Bados declared this valley to be the new home of the clans, their heads returned to take their families to their new village. They built their first houses. Her priest Vartan built a Khoran (orthodox altar) from a table. The present church has its origin in it. Little by little, the village population increased as a result of closures between the family clans. The village they founded called them Çongaria, today’s Çepni. The Armenian settlers built their first stone church in 1525 AD.
After the fall of the Byzantine Rechen, and the long-standing rule of the Ottoman Empire, the Turks called the town of Sebastia in Sivas, the present provincial capital. The river Alys (altgrych.), Around whose banks the village of Çongaria was founded, they called Kızılırmak (the red river, because of the color of the earth of this area, which also colored the river red.) At the end of the 18th and the at the beginning of the 19th century, the first Turks came to the village and now lived peacefully with the native Armenian people, who named the village of Çepni, and the records of the registration authorities from the year 1900 show that at that time 800 families in the village and Armenian and Turkish families were to some extent equal.

Pic. 1: The church positioned in the local community of Cepni

Pic. 3: Surp Sarkis Church plan (top view )

The village Cepni

2. The present state of the Church

In order to gain an impression of the state of the Church, some examples of the present state of the Church are now described, in order to outline the restoration requirements as a whole.

The floor plan of the building is a rectangle divided into 3 x 3 rectangles. On the east side it ends with three vaulted apses. On the north and south sides of the apses there is another rectangular room, which widens the church building on the east side.The columns and beams, which essentially form the supporting structure of the building, are located at the connecting points of these rectangles.The data in the figures referenced refer to the documentation of the rehabilitation project, which was prepared by the Mutual Assistance Association Çepni e.V. in Wuppertal. *

The stone vaults in the interior of the church were presumably covered on the outside by a gable roof covered with stone slabs (Fig.10-18). It can be seen that the supporting walls were originally two to three brick terraces higher than in the present state. Accordingly, the roof, the roof gutters and roof projections are completely missing (Fig. 19). The missing building element on the west side, where the triangular end face and the gable roof meet, suggests that a bell or a cross has been found here before.

The single-winged iron door at the main entrance is presumably not the original door.

The floor in the interior of the building was most probably originally covered with tufts. In today’s condition, the soil consists only of soil and mud debris.

In the north and south walls, there are a total of ten window openings as well as two additional walled windows (Fig. 6, 7 – 23, 24).

On the left side of the main map is a niche, but not on the right. Since Orthodox churches are always symmetrically structured, this indicates a missing element. The domes of the apses are not covered from the outside (Fig. 32). They were presumably also originally covered with stone slabs.

The most sacred areas of the church, the altars and vestibules, are fully visible to church visitors. However, in orthodox churches these must be inseparable from the eyes of others who are not directly following their religious activities.

Pic. 4: Inside view

Pic. 5: Entrance area

Pic. 5a: İstanbul Rumelihisarı Surp Santukhd Armenian Apostalic Church

Pic. 6: Columns and windows inside view

Pic. 7: North side inside view

Pic. 8: Columns, archs and vaults

Pic. 9: Columns, archs and Vaults 2

Pic. 10: Columns, archs and vaults

Pic. 11: Chapel north side 1

Pic. 12 Chapel north side 2

Pic. 13: Chapel south side 1

Pic. 14: Chapel south side 2

Pic. 15: Chapel south side 3

Pic. 16: External view west side

Pic. 17: External view east side

Pic. 18: Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Armenian Apostolic Church

Pic. 19: Roofing of the church

Pic. 20: External view east side

Pic. 21: Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Armenian Apostolic Church

Pic. 22: Inside view floor

Pic 23: Entrance area south and west Side

Pic. 24: Kayseri Surp Asdvadzadzin Church

Pic. 24a: Original ground in Kayseri Surp Asdvadzadzin Church

Pic. 25: Windows south side

Pic. 26: Supporting pillar

Pic. 27: North side view with windows

Pic. 28: A niche in the north side

Pic. 29: View of the entrance area west side

Pic. 30: Apsis 1

Pİc. 31: Apsis 2

Pic. 32: Apsis and chapels entrance area north

Pic. 33: Apsis and chapels in the entrance area of the south side

Pic. 34: External view of the apsis north side

Pic. 35: Entrance of the Chapel from the North

Pic. 36: Baptismal font hall

Pic. 37: The baptismal font hall of the Istanbul Besiktas Surp Asdvadzadzin

Pic. 38: Water connection of the baptismal font

Pic. 39: Outside view north side

Pic. 40: Outside view south and east side

Pic. 41: Vaults damages

Pic. 42: View apsis 1

Pic. 43: View apsis 2

Pic. 44: View apsis 3

Pic. 45: Niche in the apsis area

Pic. 46: Apsis and Khoran

Pic. 47: View north side

Pic. 48: Stonemasonry in the inside

Pic. 49: Abrank Manastery Church Erzincan Tercan Üçpınar Village

Pic. 50: Erzincan Kemaliye Esertepe Village Armenian Horom Church apsis area

Pic. 51: Entrance door with niche

Pic. 52: İstanbul Boğaziçi Kuzguncuk Surp Krikor Lusavoric Armanien Apostle Church

Pic. 53: Markings in the entrance

Pic. 54: Stonemasonry

3. Restoration and Restitution Work

Surroundings of the church

Elimination of the accumulations of soil and trees, whose rootwork endangers the church walls.
Neighboring buildings and drainage: The proximity of two neighboring buildings and the absence of drainage channels causes corrosion of the masonry by rainwater and moisture. For example, the roof drainage channel of the neighboring building is on the north side as well as near the church wall. The rainwater flows into the masonry. A drainage is to be remedied. Furthermore, the demolition of the neighboring buildings will be advised in the medium term, so that more air and heat will reach the masonry and moisture bridges can be avoided.
Wall and vaulted roofing by internal stone slabs

Pic. 1: Excavation area

Walls and walls

removal and renewal of cracked and corroded masonry, which could pose a risk to the building structure.
Re-use in the interior, if possible, restoration of the original plaster
Exchange and restitution of unstable and damaged masonry stones.
removal of moss and vegetation
Desalination of masonry rock

Pic. 2: Change and pestitution

Pic. 3: Removement and renewal

Pic. 4: Sections

Columns

The pillars on the western side already have static instabilities which are aggravated by movement and vibration, which endanger the overall structure of the church. The other pillars have not yet used any movement processes.
However, stabilization by epoxying the rock at medium column height is also to be ensured preventively.

Pic. 5: Preventive stabilization

Arches

The vault arches have been statically stable so far, but all the chisels through which they were connected were removed. This would lead to imbalances
between the arcs in the future. Therefore, it would be necessary to re-cast and incorporate new sprockets.

Vault

Rebuilding the vault (Fig. 6)
cleaning of the rock joints, renewal of the joint fillings (Fig. 7)

– desalination of the vaults (fig. 8) renewal of the vaults between the vaults and the masonry

Pic. 6: New construction of the vaults

Pic. 7: Cleansing of lithoclases renewal of joint fillings

Pic. 8: Desalination of vaults

Top, Roof

Determination and restitution of the original roof form
Increase the roof level by 1 meter
Cleaning and restoration of preserved roof parts
Design and manufacture of roof coverings
Installation and restoration of water drainage channels

Roofing Stones in the Kayseri Darsiyak Yanartaş Church

Drainage channel

Wrought

– Complete restitution of the church windows

4. Proposal for the future use of Surp-Sarkis-Church

In essence, the church could be used as a “digital museum” or “ethnographic museum”, equipped with the modern possibilities of digital communication, presentation and interaction. Both permanent exhibitions and traveling exhibitions could take place here. An attention should be paid to the history of the Armenian population and its culture, which also represents the history of the Turkish population living there. Thus, the possibility of bringing the rich cultural history of Çepnis and Central Anatolia to their present inhabitants would be a possibility.

Other possibilities of use should also be possible. It is also known that in the past the villagers were used for meetings and festivals by the village population. Since the church is an important part of the collective memory of the indigenous population, opportunities should be created for this purpose. Thus the apse could be used as a stage. In addition, visiting groups from schools and universities should also be able to hold conferences and seminars. Therefore the elements of the exhibitions should not be fixed, but should be mobile and changeable.

However, the church should offer non-Muslim visitors the opportunity to perform prayers, light candles, etc. The space north of the apse offers itself as a prayer room for these purposes.

Gegenseitige Hilfe-Verein e.V.

Wuppertal – Germany

Contact person : Mr. Temel, Emsalettin

E-mail: etemel@web.de

Translated to English: Dursun Atılgan, Emine Temel

Haberler

AN ATATÜRK STATUE İN GERMANY – WUPPERTAL

30 Mayıs 2019 temel

On May 19th 2018, the cooporating turkish associations “Cepni ve Cevresi Yardimlasma Dernegi” and “CHP Köln Dernegi” celebrated the inauguration of a Ataturk statue in Wuppertal, Germany.
The opening ceremony of the statue was attended by the mayor of Wuppertal Andreas Mucke, the president of the “CHP Köln Dernegi” association Günay Capan, the president of the “Cepni ve Cevresi Yardimlasma Dernegi” association Nilay Doğan and party and non-governmental organizations representatives.

On May 19 in 1919, Mustafa Kemal Atatürk went to Samsun and started the war for liberation and independence. In memory of this historical day Emsalettin Temel said: “We will carry this complete independence torch that Mustafa Kemal Ataturk burned 100 years ago with the spirit of national strength against all kinds of difficulties, pressures and conditions to many more than 100 years. This is not a choice for us, it is a historical and conscientious responsibility.”

The president of the CHP Köln Association Günay Çapan highlighted: “We have set another milestone in Germany. On the 100th anniversary of this memorial day, the Cepni Association and CHP Köln Association, celebrated the inauguration of a Atatürk statue in Wuppertal. The owner and the architect of this statue is Emsalettin Temel. I would like to express my gratitude to him, to the participants and all Republic lovers“.

Haberler

ALMANYA’DA ATATÜRK BÜSTÜ

30 Mayıs 2019 temel

Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneği Almanya’da bir ilke imza attı.
Mustafa Kemal Atatürk’ün 19 Mayıs 1919’da Anadolu’da kurtuluş ve bağımsızlık savaşını başlatmak üzere Samsun’a çıkışının 100. yıldönümü anısına Almanya’nın Wuppertal kentinde Atatürk Büstü yapıldı. Halkın ve şehir idarecilerinin ve T.C. Düsseldorf Konsolosluğu yetkililerinin, CHP Köln Derneği ve diğer sivil toplum örgütlerinin de katılımıyla yapılan açılış töreni saygı duruşu, istiklal marşı, konuşmalar ve müzikle tamamlandı.
Yapılan konuşmalarda günün önemi vurgulandı. İçinde bulunduğumuz zor şartlarda 19 Mayıs 1919 ruhunun ne kadar önemli olduğu, ülkemizin bağımsızlığının ve varlığının; 19 Mayıs 1919’u ve Mustafa Kemal’i doğru anlamakla mümkün olduğunun altı çizildi.
Ayrıca, törene katılan davetlilerce; yurt dışında, devletimize bağlı farklı kurum ve kuruluşlara rağmen, Anadolu’dan bir kasaba derneğinin bu günü anıtlaştırması takdirle karşılandı.
Bu tarihi günü anlamlı ve Ata’sına yakışır bir şekilde taçlandıran; Dernek Yönetim Kuruluna, büstün yapımını üstlenen ve yapan Emsalettın Temel’e teşekkür ederiz.

Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneği Başkanı Nilay Doğan

**Düsseldof muavin Konsolos Tülin İnce**

**Berlin Federal Milletvekili Helge Lindt**

**CHP Köln Derneği Başkanı Günay Çapan**

(Emsalettin Temel bütün masraflarını kendisi karşılamış ve kendisi yapmıştır. Derneğe ve Atatürkçülere armağanıdır.)

Büstün yapım aşamaları:

Günün anlam ve önemini üzerine konuşma yapan Emsalettin Temel’in Konuşma metni (Türkçe ve Almanca):

Saygıdeğer bayanlar,
Saygıdeğer baylar,
Değerli misafirler,

Bu anlamlı günü bizimle paylaştığınız için hepinizi saygıyla selamlıyorum.
Derneğimize hoş geldiniz, şeref verdiniz!
Bugün burada, derneğimizde NİÇİN bulunduğumuzu, saygıdeğer konuşmacılar belirtti.
Samimiyetle söylemeliyim ki ben, çok heyecanlı ve sevinçliyim.
Neden mi?
Çünkü, yaklaşık beş yıl önce derneğimiz için düşündüğüm 19 Mayısın 1919”un 100. Yılı projesini bugün gerçekleştirmenin sevincini yaşıyorum.
Hayatımda İlk defa bir büst yaptım ve bu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün, Atamızın büstü oldu.
……………………
Sizler nasıl buldunuz, beğendiniz mi bilmiyorum, eğer beğendiyseniz ve günün anlamına layık olmuşsa ne mutlu bana.
Yine buraların düzenlenmesine, yapımına yardımcı olan arkadaşlara da özellikle teşekkür ederim.
Değerli dostlar
Bugün Gazi Mustafa Kemal’in yok oluşa giden bir ülkeyi kurtarmak için Anadolu’ya geçtiği, Samsun’a ayak bastığı günün 100. Yılını anıyoruz.
O günün; 19 Mayıs 1919’u anlamlı kılan ne?
100 yıl önceki 19 Mayıs 1919’u ve 100 yıl sonrası 19 Mayıs 2019’u anlamak için o günlerin Anadolu’sunu ve dünyayı iyi görmemiz ve tanımamız gerekir.
Mustafa Kemal Atatürk Nutuk’ta söze şöyle başlar:
“1919 yılı Mayısı’nın 19. günü Samsun’a çıktım.”
Bu giriş cümlesinin ardından, “genel durum” der ve Osmanlı İmparatorluğu’nun o gün içinde bulunduğu durumu, genel görünümü özetler.
Bugünün diliyle paylaşmak gerekirse Atatürk’ün penceresinden görünüm satırbaşlarıyla şöyledir:
– Osmanlı’nın içinde bulunduğu grup, Dünya Savaşı’nda yenilmiş. Ordu zedelenmiş.
– Uzun yıllar savaşan ulus, yorgun ve fakir düşmüş.
– Ülkeyi Dünya Savaşı’na sokanlar kendi derdine düşmüş.
– Padişah yalnızca kendini ve tahtını güvenceye alabileceği önlemler peşine düşmüş. Daha sonra kaçacaktır.
– Damat Ferit Paşa başkanlığındaki hükümet padişahın buyruğuna bağlı ve kendini ayakta tutacak her türlü duruma, şarta razı. – Yabancıların tek beklentisi ise devletin bir an önce çökmesi.
Yani, emperyalist ülkelerin nihai stratejik hedefi; Anadolu’nun işgal edilip Türklerin geldikleri yere, Orta Asya Steplerine sürülmesi…
Atatürk,
19 Mayıs 1919’daki durumu özetledikten sonra kendi kararını, “ya istiklal ya ölüm” olarak açıklıyor.

Değerli dostlar
19 Mayıs 1919 da başlatılan bu kurtuluş savaşını acı ve tatlı yönleriyle hepimiz biliyoruz.
Birinci Dünya Savaşında müttefikimiz, beraber savaştığımız Alman dostlarımızda bu savaşların acı- tatlı yönlerini biliyor.
Acı – tatlı yönleri diyoruz ama savaşlar;
Hiçbir zaman tatlı olmamıştır…
Gerisinde acı ve gözyaşı bırakmıştır,
Yetim çocuklar, dul analar bırakmıştır…
Terkedilmiş topraklar
Yakılmış, yıkılmış evler bırakmıştır…
Bütün bunların bilinciyle bugün, 19 Mayıs 1919’un 100. Yılını anıyoruz ve anlamaya çalışıyoruz.
Değerli dostlar
100 yıl öncesini, 19 Mayıs 1919’u anlamak için Gazi Mustafa Kemal’i anlamak lazım.
Bunun için size, bir mektuptan bölüm okumak istiyorum.
Mektubu yazan M. Kemal Atatürk.
Çanakkale savaşı; 1915
İki önemli komutan:
M. Kemal ve Otto Liman von Sanders (Alman komutan)
Savaşı bitmiş.
Ve, Yıl 1934
Atatürk Çanakkalede şehid düşen Yeni Zelandalı yani Anzak, İngiliz, Fransız, Avustralyalı, Hintli, askerlerinin ailesine bir mektup yazar…
Der ki:
“Bu memleketin topraklarında kanlarını döken kahramanlar!
Burada, dost bir vatanın toprağındasınız.
Huzur ve sükun içinde uyuyunuz.
Sizler, Mehmetçiklerle yanyana koyun koyunasınız.
Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve rahat uyuyacaklardır.
Onlar bu topraklarda canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.”
İşte Mustafa Kemal, bunun için Atatürk !
‘’Mecbur olmadıkça savaş bir cinayettir’’ demiştir.
“Yurtta barış, dünyada barış ‘’ demiştir.
İnsanlara, kini değil, nefreti değil, düşmanlığı değil ve hatta DİNLERİ de değil; bilimi yol gösterici olarak göstermiştir Mustafa Kemal Atatürk.
İngiltere Başbakanı David Lloyd George NE DİYOR :
‘‘Yüzyıllar nadir olarak dâhi yetiştirir. Şu talihsizliğimize bakın ki 20. yüzyılın dâhisi Türklere nasip oldu ve kader onu bizim karşımıza çıkardı.‘‘
İtalyan radyosu Atatürkün ölümünü üzerine yaptığı yayında;
“Sezar, İskender, Napolyon ayağa kalkın, Büyüğünüz geliyor.”

Değerli Dostlar
Bu büyük insanın
Büyük komutanın
Büyük devlet adamının
20. yüzyılın dâhisinin
19 Mayıs 1919 da yaktığı kurtuluş ve kuruluş meşalesi sonucunda bugün:
Adı, Türkiye Cumhuriyeti Devleti olan modern ve çağdaş bir devletimiz var.
İşte bunlardan dolayı, 19 Mayıs 1919 aynı zamanda Türkiye Cumhuriyeti Devletinin doğum günü tarihidir diyoruz.
Yani bugün aynı zamanda Cumhuriyetimizin doğum gününü kutluyoruz.

EVET; Değerli dostlar,

Bizler bunun için, YURT İÇİNDE olalım, YURT DIŞINDA olalım
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün, 100 yıl önce yaktığı bu
tam bağımsızlık meşalesini;
her türlü zorluğa, baskıya ve şartlara karşı,
kuvvai milliye ruhu ile daha nice 100 yıllara taşıyacağız…
Bu bizler için bir tercih değil; tarihi ve vicdani bir sorumluluktur.

Daha nice yüz yıllara diyor, Almanya’nın Wuppertal kentinden,
Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğinden
ATAMIZA MANEVİ HUZURUNDAN SELAM GÖNDERİYORUZ !

Hepinize, bu anlamlı günü bizlerle paylaştığınız için çok teşekkür ederiz.

Saygılarımla
Emsalettin Temel

(Almanca)

Sehr geehrte Damen und Herren, liebe Gäste,

ich möchte mich bei Ihnen bedanken, dass Sie diesen besonderen Tag mit uns hier und heute teilen.

Daher möchte ich Sie ganz herzlich in unserem Verein willkommen heißen.Den Grund unseres Zusammenkommens haben die Redner vor mir bereits deutlich gemacht.Ich muss aufrichtig und ehrlich zugeben, dass ich mich unfassbar sehr freue und aufgeregt bin.
Warum ist das so?
Denn vor ungefähr 5 Jahren habe ich dieses Jubiläumsfest bereits vor Augen gehabt und freue mich, endlich den Tag realisieren zu dürfen. Ich habe zum ersten Mal in meinem Leben eine Büste fertigen lassen dürfen und dass es sich dabei auch noch um Mustafa Kemal Atatürk handelt, macht es noch viel bedeutsamer. Ich weiß nicht, was Sie über die Büste denken und ob Sie Ihnen gefällt, aber falls dem so ist und Sie es als würdig für diesen besonderen Tag erachten, freue ich mich umso mehr. An dieser Stelle ist mir wichtig, mich bei den Personen und Beteiligten zu bedanken, die diesen Tag ermöglicht haben und tatkräftig bei der Organisation und Umsetzung unterstützt haben.
Liebe Gäste,
heute hat Mustafa Kemal Atatürk vor 100 Jahren eine Nation davor bewahrt, einen Niedergang zu erleben, indem er Richtung Anadolu zog und seinen ersten Schritt in Richtung Freiheit in Samsun wagte.
Was ist so besonders an dem 19. Mai 1919?
Um den Tag 100 Jahre zuvor und 100 Jahre danach, heute, verstehen zu können, müssen wir die damalige Welt in Anadolu näher betrachten und besser kennenlernen. Mustafa Kemal Atatürk beginnt seine Worte in seiner Rede folgendermaßen:
„Ich habe am 19. Mai 1919 Samsun betreten.“, gefolgt von „Allgemeine Lage“ und erläutert, in welcher Situation sich das Osmanische Reich in jenen Tagen befand.
Um Atatürks Blick auf die damalige Situation in unseren eigenen Worten zusammenzufassen, beschrieb er Folgendes:

Die Gruppe, der sich das Osmanische Reich angeschlossen hatte, wurde im Krieg besiegt, die Truppen zerstört
Die seit Jahren im Kampf befindliche Armee ist übermüdet und ausgehungert
Die für den Weltkrieg Verantwortlichen, sind mit sich selbst beschäftigt
Der Sultan, der nur darauf aus ist, seinen Thron zu schützen, wird im Zweifelsfall verschwinden.
Der Bräutigam, General Ferit ist von jeder Anordnung des Sultans abhängig, der nur Maßnahmen ergreifen wird, die ihn am Leben erhalten werden

Nachdem Atatürk die Situation des Landes am 19. Mai 1919 zusammengefasst hatte, verkündete er seine eigene Entscheidung. „Entweder die Unabhängigkeit oder der Tod“.
Liebe Gäste, die meisten von den hier Anwesenden kennen die erfreulichen als auch unfassbar traurigen Seiten des 19. Mai 1919, der den ersten Meilenstein Richtung Befreiungskrieg symbolisiert. Auch die Deutschen, die im ersten Weltkrieg unsere Verbündeten waren und mit denen wir gemeinsam gekämpft haben, kennen die erfreulichen als auch traurigen Seiten unserer Geschichte.
Ich nenne es nun erfreulich oder traurig, aber Kriege; Kriege sind noch nie erfreulich gewesen. Sie haben immer Tränen, Waisenkinder und Witwen hinterlassen. Verlassene Länder; Verbrannte und zerstörte Häuser
In diesem Bewusstsein, gedenken wir den 100. Jahrestag des 19. Mai. 1919 und versuchen die damaligen Geschehnisse besser zu verstehen. Nun, jenseits der historischen Geschehnisse, möchten wir Gazi Mustafa Kemal Atatürk gedenken und ihn für seine besonderen Taten ehren.
Liebe Freunde,
um vor 100 Jahren den 19. Mai 1919 verstehen zu können, muss man Gazi Mustafa Kemal Atatürk verstehen. Deshalb möchte ich Ihnen eine Passage aus einem seiner Briefe vorlesen.
Der Canakkale Krieg, 1915:
Zwei wichtige Kommandeure:
Mustafa Kemal und Otto Liman von Sanders (deutscher Kommandeur)
Der Krieg ist vorbei.
Das Jahr, 1934.
Ein an der Front in Canakkale gefallener neuseeländischer Soldat schrieb an die Familien der englischen, französischen, australischen und indischen Soldaten einen Brief, in dem stand:
„Die Helden, dessen Blut auf dem Boden dieses Landes vergossen wurde! Ihr seid auf dem Boden eines Landes gestroebn, das unser Freund ist. Schlafet in Frieden und in Ruhe. Ihr werdet nebeneinander, Herz an Herz mit den türkischen Soldaten schlafen. Ihr Mütter, die ihre Söhne in ein fremdes Land in den Krieg geschickt haben: Eure Kinder und Söhne sind in unseren Herzen. Sie werden in Frieden ruhen und bequem schlafen. Nachdem Sie ihr Leben auf unserem Boden gegeben haben, sind sie zu unseren Söhnen und ein Teil von uns geworden.“
Genau deshalb ist Mustafa Kemal der Gründer der Türken!
Er ist der Mann, der sagte „Solange der Krieg nicht notwendig ist, ist es Mord!“ und der betonte: „Frieden im Land, Frieden auf der Welt“
Er hat nicht die Menschen, nicht den Hass, nicht die Verbitterung, die Feindschaft und auch nicht die Religion als Wegweiser aufgezeigt, sondern nur die Wissenschaft.
Was sagte der englische Premierminister David Lloyd George?
„In Jahrhunderte langer Historie lässt sich nur selten ein Genie finden. Seht an, welch Unglück, dass das Genie des 20. Jahrhundert den Türken zuteilwurde und er als Gegner vor uns steht.“
Der italienische Radiosender strahlte nach dem Tod Atatürks Folgendes aus:
„Caeser, Iskender, Napoleon, steht auf, euer Vorbild kommt.“
Das ist der Atatürk, den wir heute ehren möchten.
Liebe Gäste,
dieser großartige Mensch, unser Kommandeur, Staatsoberhaupt und das Genie des 20 Jahrhunderts, der das Befreiungs- und Gründungsfeuer am 19. Mai 1919 aufflackern ließ: Wir haben dank ihm, ein modernes, und liberales Heimatland, das wir die Türkei nennen dürfen.
Das ist der Grund, warum wir den 19. Mai 1919 als den Tag feiern, an dem die Türkische Republik geboren wurde.
Ja, liebe Gäste,
Egal ob wir nun in der Türkei sind oder wo anders, wir werden das vor 100 Jahren entfachte Feuer der Unabhängigkeit, unter welchen Umständen auch immer, gemeinsam und noch weitere 100 Jahre hochhalten und weitertragen. Dies ist keine Option, sondern eine aus der Historie Lehre gezogene Verpflichtung.
Hier, aus Wuppertal, möchte ich sagen: Auf noch weitere 100 Jahre und schicke unserem Gründer der Türkei meine dankbaren Grüße.
ich möchte mich bei Ihnen, verehrte Gäste, bedanken, dass Sie diesen besonderen Tag mit uns hier und heute teilen. Danke.

19 Mayıs 2019

Emsalettin Temel

Wuppertal

Haberler, Şiir, Cahide Özer

ŞİİR….Çatal Kapı / CAHİDE ÖZER

9 Nisan 2014 temel Yorum yapın

Çepni, ne kadar da bereketli toprağı varmış bu ellerin; yazarları, ressamları, heykeltraşları, şairleri…Ve, yeni bir halka daha eklendi bu gurur listemize; bir şair daha…

Ne vakit görsem bir çatal kapı

tenimde hep bir eylül sabahı

çömelivermiş bir kız kapı dibinde

koynunda kenetli kolları üşür

mırıldanır bir kedi yanı başında

kısık gözlerle tor top büzülür

oynaşırken güz günü ışıkla gölge

çocukluğum o kapı önünde

hala üşümekte

…

CAHİDE ÖZER…

Genç, dinamik, umut dolu, yarınların büyük şairliğine namzet; şiirini insanlarla buluşturan, Çepni’nin ilk kadın şairi…

”EN KOYU MAVİSİYDİN DENİZİN”

adlı şiir kitabını 1 Mart 2014’de, şiir sevenlerin ve dostların katıldığı dinletide tanıttı bizlere.

Şiir duygudur derler ya; Cahide Özer’in mısralarında; arayış, bekleyiş; ümit, endişe, isyan… bazan küçük bir köy istasyonunda, bazan Anadolunun bozkırlarında, bazan Mitra ile Hazar sahillerinde. Apollon’la hesaplaşır, Medusa’nın yalnızlığını paylaşır, Bosna’da Acem diyarında arar sevdasını, umutlarını….

CAHİDE ÖZER, 1966’da Sivas’ın Çepni kasabasında doğdu. İlkokulu Türkiye’de okudu. 1980’de Hamburg’a geldi. Ortaokul ve liseyi Duisburg’da, üniversite eğitimini ise Bochum’da tamamladı. 1999’da Bochum Ruhr Üniversitesi’nde Alman ve Fransız Filolojisi / Dil Tarih ve Edebiyat Bölümü’nden lisansüstü yaparak mezun oldu. Ardından Dortmund Uluslararası Eğitim Merkezinde ( Internationales Bildungszentrum) ve Essen Babylon Eğitim Enstitüsü’nde Almanca dersleri verdi. 2001’den beri Lüdenscheid Adolf Reichwein Toplu Eğitim Okulunda Türkçe öğretmenliği yapıyor.

♦♦♦

sunu

yüreğimi sundum sana

esirgeme sevgini benden

ölümsüz sevdalar aşkına

bir kez yaşanır hayat

otuz kırk elli derken

tükenir gençlik

tükeniriz sen ve ben

…

temmuz sıcağında Çepni

Keh’den esen rüzgar aşkına

siper et gövdeme gövdeni

sev ! Rüsva eyleme beni

…

yalnız gemi

turkuazlar ortasında

kala kaldım tek başıma

açıldı yelkenim lodosa

karayele poyraza

ne vakit demir atsam

ıssız bie adaya

amansız çarpar gövdem

kayalıklara

yangın yeridir yüreğim

bir avuç umut dök sönsün

açık denizlerde ada ol

yelkenim demir atsın

…

çok geç

solarken ömrümün renkleri

bir kış arifesinde

hüzünler büyütüyorum boy boy

tarifsiz acılar içinde

çiğ düştü düşlerime

kış uykusunda gençliğim

hazan çok erken geldi

sense çok geç

…

istasyon

trenler gelip geçti ömrümden

hiçbirine binmedim

anladımki yanlış bir trende

boşuna yol tepmişim

…

bir istasyondayım şimdi

ne geriye dönüş var

ne yeni bir kalkış

benim için artık

o tren çoktan kaçmış

…

trenler gelecek

trenler geçecek ömrümden

hiçbirine binmeyeceğim

bilirim vakit dar

her şeye rağmen

kaçırdığım treni bekleyeceğim

…

çatal kapılar

berraktır oralarda gök

deliksiz bir mavi

gölgeme basarken ben

toprak öylesine suskun

kıru sıcağa siner sessizlik

oracıkta tükürsen yere

kırsan belini başağın, sezilir

koyun koyunayken çiçekle

arının soluğu bile duyulur

…

ne vakit savrulur saçlarım

ne vakit gölgem sızar tabanlarımdan

denizi avuçlarcasına

maviye dokunur kavaklar

hışırtılarında kanat çırpıntıları

dağılır yeşile banmış kokular

…

yorgun gıcırtıların ardı sıra

açılır yavaşça çatal kapılar

kıpırtılar deler sessizliği

nal sesleri hızlı adımlar

biri girer biri çıkar

gezinir gözlerim o avluda

gözlerim çocukluğumu arar

kalakalmış oracıkta

…

çatal kapılar gün yanığı

arkasında tandır olur yürek

göz göz bazlama

tüter sap tükenir tezek

saplılarda hedik

güğümlerde pekmez

ambarlarda

buğdaysı bir nefes

…

ne vakit görsem bir çatal kapı

tenimde hep bir eylül sabahı

çömelivermiş bir kız kapı dibinde

koynunda kenetli kolları üşür

mırıldanır bir kedi yanı başında

kısık gözlerle tortop büzülür

oynaşırken güz günü ışıkla gölge

çocukluğum o kapı önünde

hălă üşümekte

…

en koyu mavisiyim denizin

eylüldün

bir sonun başlangıcı

en koyu mavisiydin denizin

kıyılardan uzak

…

görülmeyen kısmı buzulların

berekettin bir deltada

sıcak iklimlerin meyvesi

kuytusunda barındığım vadi

en eski şarap

…

çarkıkeyfimdin

unuttuğum bir şarkının efkarı

vakitler ötesinden gelen kokun

sahilde yüzüme vuran rüzgar

unutulmaz bir gecenin yalnızlığı

…

sen

en koyu mavisiydin denizin

…

Ve isyan;

……

ey ölüm

beni de bulacaksın ya

bulmasına

belki evde belki küvette

belki masa başında belki teneffüste

oğul bağrımda henüz

kapımı erken çalma

geleceksin şüphesiz

bilmem ne vakit

öyle bir gel ki

yăr koynundan alma

….

Dostlar, en iyisi mutlaka okuyun ve sizde kaybolun derim; DENİZİN EN KOYU MAVİSİNDE…

Kazım Güzel (şair), Kemal Yalçın (yazar), Emsalettin Temel

Dağıtım: İstanbul: 2A, Alfa, Alkın, Artı, Bilgi, Cağaloğlu, D&R, Derya Dağıtım, Final, Paraf, Remzi, Say, Totem, Yelpaze.

Ankara: Işık Eğitim, İmge, Kıta, Ekinoks, Arkadaş kitapevi

İzmir: Erdoğanlar, Gema

Çepni Kasabası Tarihi, Haberler, Kilise

Duyulmayan çığlık: KİLİSE

24 Ekim 2013 temel

Çepni Kasabasının
KİLİSE MACERASI

Kasabamızla ilgili her konuda çok şeyler söylendi, söyledik. Yazıldı yazdık…
Süreç kapandı mı?
Hayır.
Söylemeye ve yazmaya; Çepni’yi düşünmeye devam edeceğiz…
Burada, bu sürecte herhengi bir şekilde yer almak isteyen dostlara ve Çepnili hemşerilerimize yararı olur düşüncesiyle, bazı yaşanmışları tekrar hatırlatmak istiyoruz.
Buna neden gerek duyduk dersenz, genelde toplumsal hafızamızın zayıflığı yanısıra birde bunun üzerine ülkemizin içinde bulunduğu koşulların veya siyasi havanın gereği değişen gündem eklenince, bizlerde gündemimizi bunlara ayırmak zorunda kalıyoruz ve bazı önemli şeyleri unutuyoruz. Elbette gündemde olan olay ve gelişmeleri de tartışmak, insanlarla paylaşmak bir yurttaşlık görevidir, fakat, evdeki bulguruda unutmamalıyız diye düşünüyoruz.

Geçmişe yolculuk. Yıl 1995

1995 yılı, hem Wuppertaldeki Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğimiz (ÇÇYD) hemde kasabamız için çok önemlidir.
1994 derneğimizin ikinci kuruluşunun onuncu yılıdır. Bundan dolayı derneğimiz eylem ve söylemlerini yeniden değerlendirme ve planlama gereğini duyup, hem kendi sorunlarını çözmek (yeni dernek binası alma gibi) buna paralel kasabamıza yönelikte sosyal çalışmalara işlerlik kazandırmak için, 1995 yılını yeni projelerle eyleme geçme yılı olarak belirlemiştir.

(Derneğimiz yeni dernek binası alma işlemlerini 1995’de dahada hızlandırmış, yeni durum gereği tüzük değişim sürecini başlatmıştır. Bu konu üzerinde burada durmayacağız. Bu ayrıca kayda geçirilmesi gereken; önemli gelişmelerin, görüşmelerin ve hatta sürtüşmelerin olduğu bir süreçtir ve de önemlidir.Dolayısıyle bunun üzerinde ilerde duracağız.)

Öneriler Raporu

1995 eylem yılı projesi çerçevesinde Wuppertal Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğimiz kendisini ilgilendiren bu çalışmalarına paralel olarak kasabamızla ilgilide neler yapılabilir, biz ne yapabiliriz, bunu tartışmış ve çıkan sonuçları bir rapor haline getirmiştir. Kasabamızla ilgili hazırlanan bu rapor, 02.03.1995 tarihinde yalnız Belediye Başkanlığına değil başlıkta yazılan her kuruma ayrı ayrı gönderilmiştir. Bu çalışmaların birinci derecede mutabı Belediye başkanlığı olmasından dolayı; karar kurumunu, yani, encümen ağzalarını daha iyi bilgilendirmek için onların şahsına gönderilmiştir. (Rapor gönderilen encümen ağzaları: Gürsel Erdal, Refik Aydın, Halil Özdemir, Ali Özden, Cemal Aykaç, Emin Taşçı, Alim Erdal, Ferit Taştan, Vedat Yüksel)

Görüldüğü gibi üzerinde durduğumuz konular büyük projeler, yatırımlar değil, ancak, kasabamızın insanlar için bir cazibe merkezi olma özelliğini güçlendirecek, ilgisini çekecek küçük adımlardır. Rapora, Wuppertal ÇÇY. Derneğimizin belediyemizle beraber yürütebileceği, gerçekleştirebileceği eylemler, çalışmalar paketide diyebiliriz.

Esas olarak üzerinde durduğumuz konu başlıkları:

İlkokul ve Ortaokul merkezi ısıtma sistemi
Kilisenin kullanımı
Ağaçlandırma
Vakıf
Köy arazileri (tarla v.s.) ve meralar,

Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneği (ÇÇYD)

Sonuç:

Bu rapora ne yazık ki Çepni Belediye Başkanlığı’nın dışında kurumsal veya breysel anlamda bir tepki gelmemiştir.

Belediyemiz bu raporu gerekli kurullarında, encümen ağzaları gibi, değerlendirmişler, konuşmuşlar (Belediye başkanının bu gibi toplumun bütününü ilgilendiren konularda encümenlerinde ortak kararı doğrultusunda hareket etmesi gerektiği varsayımından böyle düşünüyoruz ) ve sonucu resmi yazı ile Wuppertal Dernek yönetimine bildirmişlerdir.

Belediye Başkanlığının yanıtı:

(Daha iyi okunması için tekrarlıyalım:)

” Sayın Başkan ve Üyeleri Dikkatine”

Sorunlarımız konularına değindiğiniz uyarı ve tehdit olarak kabul ettiğimiz 2.03.1995 tarihli yazınızı okudum. İlgili anlayışınıza teşekkür ederim.

Belediyemize herhangi bir konuda yardımlarınızı beklemiyorum.21.02.1995 tarihli ağaçlandırma ile ilgili istenilen bilgi konusundaki faksıda iptal ediyor

Sizlerden talep ve istekte bulunan kurumlarla diyalog, iletişim ve haberleşme kurmanız rica olur.

Timur Aydoğan

Çepni Belediye Başkanı

Evet, okuyan her sağlıklı insan şaşırmıştır sanıyoruz.

Çünkü bizde şaşırdık.

Yurt dışındaki Çepnililerin hemen hepsini temsil eden Wuppertal Derneğinin kasabası için düşündüğü projeler konusunda Belediye Başkanının, Çepni adına vermiş olduğu bu cevabı şaşırtıcıydı.

Bu cevabın ne anlama geldiğini, bunun kasabamız için bir skandal olduğunu biliyorduk. Hele hele Sayın Başkanında kasabayla ilgili her yatırımda yardım için kapısını çaldığı Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğine bu cevabı vermesi, kendisi ve başkanlığı açısından çok düşündürücüydü. Kasabası için her türlü maddi ve manevi desteği esirgemeyen yurt dışı Çepnililer, bunu haketmiyordu ve de etmemişti.

Bu cevap bizi, düşüncelerimizi etkiledi mi?

Hayır. Belediye başkanları hep kendilerinin ebedi olduklarını sanırlar oysaki ebedi olan halktır, onlar gidicidir.

Bunu bildiğimiz için mecbur olmadıkca, mevcut belediye başkanlığı ile bu konularda muatab olmamaya dikkat edecektik.

Ve öyle yaptık.

Öncelik ve önemine istinaden ”İlkokul ve Ortaokul merkezi Isıtma Sistemi’‘ ve ”Kilisenin Kullanımı” projesini gündeme alıp çalışmalarımıza başladık.

(Okullarımızın ısıtma sistemi projesi, Wuppertal Derneğimizin öncülüğünde; yurt dışındaki ve Çepni’deki vatandaşlarımızın katkılarıyla ve başarıyla tamamlanmıştır. Bu proje nin gerçekleştirilme süreci konusunda da, ayrı bir başlık olarak bilgilendirme yapacağız.)

Kilise ile ilgili çalışmalar ve neden kilise ?

Kısa ve öz olarak şunu diyebiliriz: ” Kilise demek Çepni demektir’‘.

”Kasabamızın Tarihi” olgusunun iki ayağı var; kilise ve cami.

Düşünelim, Çepni’yi geçmişe bağlayan bu iki eser dışında başka ne var?

Bundan dolayı, kilise ve caminin bir bina, ibadethane olmaktan öte, kimliksel anlam ve değeri vardır. Çepninin çevresindeki ayrıcalıklı konumunu belirleyen etken, işte bu iki ayrı olgunun birbiriyle, diğerlerinide (farklı etnik ve inanç grubları) içine alarak harmanlayabilmesi ve kendine münhasır yeni; çevresine benzemeyen bir yaşam şekli, kültürü oluşturmasıdır.

‘‘Çepniliyim” demenin anlamı, bir beldeye ait olmaktan öte; aydın, çağdaş, dayanışmacı kimliğini içeriyor ve bu çağrışımı yapıyorsa, bunun nedeni, bu kurumların tarihsel süreç içerisindeki sosyolojk etkileridir.

……..

Günümüzde cami kendi cemaatince korunmaktadır. Fakat kilise böyle değil. Yıkılmamak için; tarihin derinliklerinde kaybolmamak için direnmektedir.

Bütün bunlardan dolayıdır ki, bugün bu eserlere sahip çıkmalıyız ve korumalıyız.

Çepnili olarak bu çığlığı duymak ve gerekeni yapmak toplumsal, tarihsel bir sorumluluktur.

Bizi kilise konusunda duyarlı kılan ve birşeyler yapmaya zorlayanda işte bu toplumsal ve tarihi sorumluluktur

Kilise – Müze Projesi için neler yapıldı ?

Wuppertal Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğimizin 02.03.1995 raporuna, Kasabamız Belediyesinin olumsuz cevabından sonra dediğimiz gibi bu işleri kendi insiyatifimizde yürütecektik.

Mesele basit bir yazışma, konuşma olmayıp, tarihi derinlikleri olan, hassas ve her türlü spekülasyona açık bir konu olduğundan; oldukça dikkatli olmak gerekiyordu. Bu hassasiyetlerden dolayı, tecrübe ve bilgisinden devamlı yararlandığımız Sayın Osman Ünsal ile düşüncelerimizi paylaştık ve ortak çalışma isteğimizi söyledik. O da, yapmak istediklerimizi taktirle karşılayarak beraber çalışma talebimizi kabul etti. Bunun üzerine bir çalışma planı hazırladık.

Yaptığımız çalışma planına göre:

Kilisenin statüsü belirlenecek.
Restore işlerinin prosüdürü öğrenilecek.
Müze olarak kullanılmasının olabilirliliği araştırılacak.

Bu üç nokta Türkiye resmi kurumlarıyla yapılacak çalışmalar sonucu tesbit edilecekti.

Bir diğer konu ise projenin finans kaynaği idi.

Kilisenin bugünkü konumdan istediğimiz düzeye getirilebilmesi için olmazsa olmaz ilk adım gerekli olan parasal kaynağın birşekilde bulunması ve garantiye alınmasıydı.

İlk planda bu kaynak ya devletin ilgili kurumlarınca, ya da belediyemiz tarafından karşılanacaktı. Ama biz, ne devletin ne de belediyenin böyle bir katkıda bulunacağından emindik, hatta katkıda bulunmazlar düşüncesi hakimdi.

Bu durum, parasal kaynak sağlamak için başka olanaklar bulmamızı gerekli kılıyordu.

Bunuda biz yapacaktık.

Başarırsak ne devlet , ne de belediye kasasından proje için para çıkmayacaktı.

Sonuçta yapacağımız, yurt dışında ve içinde, bize kaynak sağlayabilecek özel veya resmi kurumlarla, vakıflarla bağlantı kurmak, onlara projemizi tanıtmak ve destek talep etmekti.

Ve bütün bu çalışmaların Türkiye ayağını Wuppertal Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneği, yurt dışı ayağını ise Osman Ünsal yapacaktı.

Kilisenin Müze olarak kasabamıza kazandırılmasının genel çerçevesi buydu.

Eylem…!

Ve Osman Ünsal Türkiye’ye gitti. Orada ilk resmi girişimleri başlattı. Kilisenin Kayseri Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunca tescil edildiği bilgisi üzerine, o kurumda çalışmış olan öğretmen ve eski belediye başkanlarımızdan sayın Sadık Yücel’le Kayseriye giderek ilk adım için gerekli evrakları, bilgileri aldılar

Kayserideki bu görüşmelerle ilgili Sayın Osman Ünsal’ın mektubu.

Kilisenin tescil edilmesine dair belge.

Osman Ünsal ve Sadık Yücel öğretmenlerimiz çok güzel iş yapmışlardı. Çok önemli sorular cevabını bulmuştu.

Belgelerde anlaşıldığı gibi kilise:

Kayseri K.T.V.K. Kurulu Müdürlüğü tarafından 20.10.1990 tarihinde tescil edilmişti.
Kilise konusunda muatab belediye değildi.
Kilisenin arazisi çevredeki yerleşiklerce işgal edilmişti.

(Yine ilginç olan tutanaklarda Çepni Belediye Başkanının veya bir yetkilinin toplantıda bulunmaması ve imzasının olmayışı. )

Kayseri – Ankara Yazışmaları:

Bu bilgi ve belgeler doğrultusunda Wuppertal ÇÇYD olarak Kaysei ve Ankara’ya aşağıda ki yazıyı gönderdik.

Yazımıza karşı Kayseri Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulundan aldığımız yanıt:

Kayseriden gelen bu yanıt üzerine, aynı içerikli yazıyı Kültür Bakanlığı, Müzeler Genel Müdürlüğüne gönderdik, fakat Ankara’dan herhengi bir yanıt gelmedi.

Ermeni Patrikhanesi ile Yazışma:

Ankara ve Kayseri’nin yanısıra, İstanbul’daki Ermeni Patrikhanesiyle de işbirliğini başlatmak için bir rapor hazırladık. Çepni tarihi, sosyal yaşamı ve yapısı, kilisenin bizler için tarihsel ve kültürel anlamı, neden burayı ” müze” olarak insanlara, kamuoyuna sunmak istediğimizi anlatan ve fotoğraflarla da detaylandırılan dosyamızı patrikhaneye gönderdik.

Patrikhanenin bize göndermiş olduğu yanıt:

Ermeni Patrikhanesinden gelen yukardaki yanıt üzerine iki telefon görüşmemiz daha oldu. Sonuçta bizlere, taleplerimiz doğrultusunda yardımcı olabilmek için çaba harcıyacaklarını ifade ettiler. Bu gelişme bizler için çok önemliydi.

İstanbul ile yapılan bu görüşme ve yazışmalara paralel, Sayın Osman Ünsal, Avrupa ve ABD’deki Ermeni Vakıf ve benzeri kuruluşlarla kontağa geçip, amacımız doğrultusunda onların bizlere ne katkıları olabilir bunu araştırıyordu.

Ankaradan hala bir cevap gelmemişti. Bunun üzerine ikinci bir yazı yazmak gereğini duyduk.

Ankara’ya ikinci yazı:

Bu yazımıza cevap olarak Müzeler Genel Müdürlüğü bizlere, bu ve benzeri tarihi eserlerle ilgili ”T.C. Kültür Bakanlığı, Kültür Ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu (Ankara) nın almış olduğu ”Röleve- Restitüsyon- Restorasyon Proje Hazırlama Esasları” kararlarını gönderdi.

Gönderilen yukardaki kararların, hem mekan, hemde proje olarak amaçlarımızla tamamen örtüşmesi bizler için büyük bir şanstı.

Bu, bakanlığın gerekli altyapı işlemlerini tamamlarsak projemize onay verecekleri anlamına geliyordu.

Ve haziran ayı geldi, izine Çepni’ye gittik. Yazışmaların ışığında olayın ikinci aşamasını başlatmamız gerekiyordu.

Sayın Osman Ünsal’da Çepni’ye geldi.

Durum değerlendirildi ve kasabamızda eyleme geçmeden önce tekrar Kayseri’ye ” Kayseri Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Müdürlüğüne” gidip, daha detaylı görüşme yapalım; genel olarak bir yol haritası çıkaralım dendi.

Sayın Osman Ünsal, Sadık Yücel, Sami Güler ve Emsalettin Temel olarak Kayseri’ye gidildi.

Kayseri’de iki görüşme yapıldı.

Birincisi, Kayseri Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Müdürlüğü ile. Bu görüşmede, yapılan yazışmalar, düşünceler; Sayın Osman Ünsal’ın ilk ziyaretindeki görüşmeleri de kapsayacak şekilde tekrar değerlendirildi. Sonuç olarak yetkililer bize; Kültür Bakanlığının göndermiş olduğu, yapılması gerekli işlemlerin hazırlanması, plan-proje çizimi, rapor hazırlanması v.s. ne gerekiyorsa ellerinden gelen yardımı yapacaklarını belirttiler.

Amacımız, projenin resmi tarafını azda olsa sorun çıkmayacak şekilde garantiye almaktı ki bu kanımızca sağlanmıştı.

İkinci görüşmemiz ”Kayseri Surp Krikor Lusavoriç Ermani Kilisesi” ile oldu. Beraber oraya gittik. Bu kilisenin özel bir önemi vardı. 1100 yıllarında yapılan bu Ermeni Kilisesi hiç kapatılmadan günümüze kadar ibadete açık kalan badir kiliselerden biriydi. Buradaki ilgililerede projemizi anlatmak ve onların bizlere nasıl yardımcı olabileceklerini öğrenmek istiyorduk. Kilisenin her tarafı inşaat halindeydi. Yetkili restore edildiğini, dolayısıyle bitinceye kadar ibadete kapalı olduğunu söyledi.

Oturduk; neden geldiğimizi, İstanbul ile diyaloğumuzu v.s. anlattık. Bizi dinleyen yetkili bizleri taktir ettikten sonra konuyu konuşacaklarını ve hertürlü maddi ve manevi yardımı yapacaklarını, bundan emin olmamızı ifade ettiler. Hatta, kendi restore işlerinin finansmanının da, önceleri Gemerek’ten İstanbul’a göçmüş bir Ermeni vatandaşımız tarafından karşılandığını söylediler. İlginç tarafı, bu vatandaşımız isminin kesinlikle açıklanmaması şartıyla bu restore işlerini karşılıyordu.

Projenin birinci aşamasının sonucu:

Kasabamız; Çepni Belediye Başkanlığı dışında ki ilk aşama, yani resmi eyleme geçmenin ”ALT YAPISINI HAZIRLIK ÇALIŞMALARI”genelde başarı ve umutla tamamlanmıştı. Bundan sonrası, beirli resmi prosüdürlerin ”resmi yazışma ve muatab makamı olma” çerçevesinde yürütülmesi gereken işlerdi; bu makam ise Çepni Belediye Başkanlığıydı.

…………

Çepni Sohbet ve Bilgilendirme Toplantısı.

Tarih: 31.07.1995

Meselenin en zor kısmına gelinmişti. Zira, Belediye Başkanlığının, veya Başkanının tutumu; derneğin göndermiş olduğu rapora karşı verilen 08.03.1995 tarihli yazıyla belirtilmişti.

Ama ifade ettiğimiz gibi, bu projenin gerçekleşmesi için bazı şeyleri göz ardı etmek gerekiyordu. Sonuçta, meselenin aksamaması için bütün Çepnilileri bilgilendirelim, olayın içine çekelim dedik ve geniş tabanlı bir bilgilendirme toplantısı düzenledik. Çay bahçesi kıraathanesinde 31.07.1995’de yapılan yapılan bu toplantıya, vatandaşlar yanısıra, seçimlerde belediye başkan adayı olupta seçilemeyenlerde davet edildi.

Toplantıyı Sayın Osman Ünsal ve Wuppertal ÇÇYD adına Emsalettin Temel yönetti. Emsalettin Temel Wuppertal’de bulunan Çepni ve Çevresi Yardımlaşma Derneğinin faaliyetleri ve kasabamıza yaptığı katkıları anlattıktan sonra; kasabamızın içinde bulunduğu durum gereği bazı işlerin yapılmasını önerdiklerini ve bunların gerçekleştirilmesine katkı sunacaklarını ifade ederek, 02.03.1995 de Belediye Başkanlığı başta olmak üzere, encümen ağzaları, muhtarlar, dernek ve okul müdürlerine gönderdikleri raporu tekrar okudu. Rapordaki önerilerden okulların Isıtma Sistemi ve kilisenin restore işlerini öncelikli faaliyet olarak düşündüklerini ve çalışmalara da başladıklarını anlattı.

Sayın Osman Ünsal’da bu rapor doğrultusunda kilisenin konumunu ve önemini anlattıktan sonra buranın neden bir ”Çepni Müzesi” olarak kasabamıza kazandırılmasının gerekliliğini detaylı bir şekilde izah etti.

Toplantı değerlendirme, soru-cevap şeklinde çok olumlu geçti. Konuşmacılar, dinleyiciler herkes düşüncelerini söylediler. Vatandaşların desteğini ve heyecanını görünce bizlerinde umudu arttı. Kısaca toplantı amacına ulaşmıştı diyebiliriz.

Sıra projenin birici bölümünün son aşamasına gelmişti; belediye başkanının projenin resmi aşamasını üstlenmesi.

Ertesi gün Sayın Osman Ünsal ve Emsalettin Temel olarak Belediye Başkanı Sayın Timur Aydoğan’ı makamında ziyaret ettik.

İçeri girdiğimizde Başkan ve Mehmet Alkan oturuyorlardı. (Mehmet Alkan konuşmalar süresince oturdu, bizi dinledi; bizde özel işimiz var diyemedik.)

Sayın Osman Ünsal toplantıdaki olumlu havadan başlayarak, bizlerin bugüne kadar neler yaptığımızı bütün detayları ile tekrar anlattı ve yapılanların tek amacının belediyemizin işlerini kolaylaştırmak olduğunu ifade etti. Bu çalışmalardan dolayı belediyemize herhangi bir maddi yük gelmeyeceğini, işin bu tarafını bizlerin halledeceğini anlattı.

Ve belediyemizin bundan sonra neleri yapması gerektiğini (resmi girişimler, yazışmalar v.s.) izah ederek, bizlerinde her zaman desteğe hazır olacağımızı söyledi.

Bu kısa ve öz anlatımdan sonra Sayın Başkan sözü aldı, ve masaya vurarak kendisinin herşeyi bildiğini, bizim boş yere uğraştığımızı, müsaade ve onayı olmadan kimsenin Çepni’de bir şey yapamıyacağını ve buna müsaade etmeyeceğini… anlatırken Osman Ünsal araya girip, masaya vurarak anlatmamasını rica etti. Sohbetin havası birden değişmişti; Başkan, adeta kavga edercesine konuşuyordu.